Монгол түмэн түүхийнхээ их улбааг дурсаж, Чингис хаанаараа омогшин бахархах баярын өдөр тохиож байна. Энэ бол зөвхөн нэгэн түүхэн хүний ойг тэмдэглэх биш, харин монгол хүний мөн чанар, ов мөхөстөхгүй тэсвэр хатуужил, зориг чанар, оршихуйн утга учрыг эргэн санах торгон агшин юм. Эрт үеэс монголчуудыг ясны дайчин, зоримог, хөдөлмөрч, үнэнч шударга ард түмэн хэмээн дэлхийд үнэлж иржээ. Дөрвөн зүг найман зовхист нүүдэлчин амьдралаа авч явахад хүн зөвхөн биеийн хүчээр бус, ухаан, сахилга, хүн чанараараа хат сууж初 ирдэг билээ. Энэ үнэнийг өнөө цагт ч монголчуудын ахуй, зан заншил, нэгнээ хүндлэн дээдлэх ёс харуулсаар байна. Хэдий түүхийн салхинд олон зүйл өөрчлөгдөж, өрнийн соёлын нөлөө хүчтэй орж ирсэн ч залуу үе маань үндэсний дархлаагаа алдаж, соёл уламжлалаасаа холдож эхэлж буй нь харамсал төрүүлнэ. Хүн төрөлхтний хөгжлийн жам үнэхээр өөрчлөгдөж, дэлхий нэгэн айл мэт уялдах болсон ч үндэсний үнэт зүйлээ мартахгүй байх нь хөгжлийн жинхэнэ үндэс гэдгийг цаг үе илүү тод сануулж байна. Гэхдээ энэ бүхэн бидэнд нэгэн үнэнийг бас дахин ухааруулдаг. Монголчууд дэлхийн талыг эзэлж, улс гүрнүүдийн зам харилцаа, худалдаа наймааг нэгэн хуулийн дор зангидаж, соёл иргэншлийн их урсгалыг холбож чадсан нь түүхэн бодит үнэн. Энэ бол зөвхөн дайн дажинтай холбогдсон баримт бус, харин монголчуудын зохион байгуулах чадвар, хүн төрөлхтнийг нэгтгэх ухаан, ард түмний онцлог чанарын тухай ярьдаг бахархал юм. Өнөөдөр ч манай ард түмний хэл соёл, ёс заншил, адуу малын соёл, байгальтайгаа зохицон амьдрах ухаан, дэлхийн олон орны сонирхлыг татсаар байна. Нүүдэлчдийн онцгой соёл бол зөвхөн өнгөрсөн үеийн өв бус, ирээдүйн үнэ цэнэ юм. Иймээс Чингис хааныг дурсах энэ өдөр бол: • Өв соёлоо мартахгүй байх • Түүхээ зөв ойлгож бахархан өвлүүлэх • Монгол хүний мөс чанар, ажилч хичээнгүй зангаа хамгаалан авч явах • Дэлхийн ертөнцөд өөрийн өвөрмөц соёлоор оршин тогтнох гэсэн ойлголтын өдөр юм. Монголын тэнгэр хэзээд өндөр, монгол хүний хийморь хэзээд бөх байдаг билээ. Өв соёл, түүхийн бахархал минь үеийн үед бадран мандаг.